Eindelijk weer nieuws :)

BOEH! Jaja, na 2 weken weer een berichtje van ons. Reken maar niet op nog veel meer..... we willen het graag bijhouden maar in veel hostels hebben ze alleen wifi en geen computer en daarnaast vervelen we hier ons geen seconde dus veel tijd om ff achter de pc te kruipen is er ook niet. We zijn nu vanuit Pai onderweg naar Chaing Rai en dat moest via Chiang Mai waar we nu bijna 3 uur op de bus moeten wachten dus maken we mooi even van deze tijd gebruik.

We hebben ondertussen natuurlijk al een hele hoop gedaan en gezien dus ik ga proberen de highlights er een beetje uit te pikken.

Ik was gestopt bij het monnikverhaal... even denken... Ja, we gingen dus naar de gouden berg en daar zagen we alweer verschillende monniken lopen. We vonden die altijd heel bijzonder en speciaal en durfden er vooral niet tegen te praten.. Maar plotsklaps (whut!?) begint bij die berg een monnik tegen ons te praten. Where you from? How old are you? Supervet! Hij liep met ons even mee de berg op maar die was dus dicht en we gingen even met hem kletsen. Hij was ook 22 en was al sinds zijn 13e monnik, ofja aanstormend monnik, want echt monnik ben je pas vanaf je 20e. Tot onze grote verbazing had deze gezellige monnik ook nog humor ook nog. Error in ons hoofd!? Grappig was dat hij zich erg verbaasde over de manier waarop wij overnachten in Thailand. A hostel? Mixed room with 22 people? Also men!? And you talk to them? We voelden ons op dat moment 2 zondige losbollen en vertelden hem maar dat er maar 1 man was die de hele dag sliep... niks aant handje dus.

We moesten nog een stuk teruglopen en hij wilde ons de weg wel even wijzen. Hij nam het binnenpaadje, maar ik was ondertussen erg wantrouwend geworden naar de Thaise mens en was bang dat hij in dat steegje zn oranje gewaad zou uitdoen en ons neer zou knuppelen. (Oke, ik weet, dat gaat te ver, maar ik dacht dat ondertussen alles zou kunnen in Bangkok). Gelukkig was het echt gewoon een vriendelijke, goede, gezellige monnik en wees hij ons netjes de weg. Wat wel erg grappig was, was dat terwijl hij ons de weg wees we langs een vouw liepen die hem riep en met haar vinger een afkeurend gebaar maakte maar wel met een grote glimlach op haar gezicht, haha!
Tijdens het teruglopen werden we weer aangesproken door een oude man die beweerde leraar op de universiteit te zijn en hij liep wel even met ons mee om te laten zien waar een festival was en promootte ondertussen een heel goed toeristenbureau. Hedde dr weer zo een dachten we al. En ja toen we bijna bij Koa San Road waren volgens hem wees hij het toeristenbureau. Toen we aangaven geen interesse te hebben liep hij de andere kant uit en zei dat rechtdoor en dan links Koa San Road was, waardoor wij gewoon op hetzelfde punt uitkwamen dan waar we waren begonnen... Hij had ons gewoon in een rondje laten lopen....... Tsja..

'S avonds hadden we eindelijk tijd om een keer te socialisen met hostelgenoten nu het gedoe met de ITAT voorbij was. Je hebt dan 12 uur gevlogen om aan de andere kant van de wereld te zijn en met wie ga je dan een hapje eten... Met onzen Hollandse Ad! Gezellige oudere man die ook in het hostel zat en nog met een andere gezellige Nederlandse jongen, die een hoop van het land wist. Even gechilled bij een reggeabar dus dat was erg gezellig. Leuke laatste avond!

De volgende dag de lokale trein genomen naar Kanchanaburi. De trein had flink wat vertraging en bleef even stilstaan, waardoor ik mn eerste papparazi ervaring kreeg. Ik stond even buiten mn benen te strekken en zag een Thais meisje uit het raam hangen. Ze glimlachte en ik glimlachte terug. Ze keek weer een paar keer en op een gegeven moment kwam haar Iphone tevoorschijn. (Om de een of andere reden lopen de mensen hier allemaal met dikke Iphones?) Daarmee begon ze foto's van mij te maken en liep ook even naar buiten om wat dichterbij te kunnen fotograferen! Voelde ik me ook eens een filmster :) Helaas was de reden waarschijnlijk niet mijn wonderbaarlijke schoonheid, maar mijn grote witte voorkomen..

Uiteindelijk kwamen we s avonds in het mooie stadje Kanchanaburi aan, waar we in een prachtig guesthouse verbleven. We zijn daar naar de watervallen geweest en OH! Ik vergeet zomaar een hoogtepunt te vertellen. Ik ben natuurlijk ondertussen een doorgewinterde vegetarier, maar in Bangkok kregen wij van een Nederlandse jongen heuse gefrituurde of gebakken krekels voorgeschoteld. ECHT NIE da ik dat in mn mond stop! Maarja nadat ook Steffi mij voorging kon ik niet achterblijven en stopte ik als een ware expeditie Robinson deelneemster de krekel in mijn mond. Dit ging echter niet zonder enige vorm van hysterie, maar ik was wel kei trots op ons!

Ik moest hier weer aan denken, omdat ik de Erawin waterfalls ook echt een hoogtepunt vond. Niet alleen omdat het echt prachtige watervallen waren, maar vooral ook doordat we het hebben aangedurfd om een gratis Dr. Fish treatment aan te gaan. We wilden eigenlijk heel graag zwemmen, maar er zwommen echt mega dikke vissen in het water. Bij de eerste waterval hebben we eerst een halfuur op de rotsen gezeten om onszelf zonder resultaat moed in te praten, maar toen Steffi door een niet engels sprekende gekke Thai naar haar nummer werd gevraagd, vonden we dat wel een goede reden om even een andere plek op te zoeken.
Bij de andere waterval waren er plekken waar alle dikke vissen bij elkaar zaten, dus besloten we maar in een stromingkje te gaan zitten waar geen vissen kwamen. Ik zag een man en een meisje echter met de voeten in het water om de vissen te laten knagen. Dat zag er toch wel tof uit en ik besloot het ook te proberen. Met het angstzweet op mn rug (nja t was gewoon kei warm) zag ik de visjes op me af komen. Wat een gekietel aan mn voeten! Was heel erg wennen, maar ik ben later zelfs met mn voeten in de grote school vissen gaan zitten en toen wende t wel heel erg. Ook Steffi durfde haar grote teen aan de hongerige visjes over te geven. Ik vond t vet en was er de hele dag nog enthousiast over.

'Savonds nog even lekker de nightmarket opgezocht en drankjes gedaan in de gezellige barretjes met wederom gezellige Hollanders. (Het krioelt hier echt van de Nederlanders dus we ontkomen er niet aan, is ook heel gezellig)

Dag dr na wilden we de nachttrein naar Chiang Mai boeken maar die was, zoals velen al voorspelden, helemaal vol. Daarom besloten we nog een tussenstop te maken in Sukothai. Eerst zijn we nog naar Ayyuthaya gegaan met de lokale bus. Ze adviseerden ons een minivan, maar wij kozen toch voor wat minder comfort maar dan wel meer echt meekrijgen van het land. En het was ook echt leuk! Toen we binnenkwamen stond er meteen een jongen voor ons op zodat wij konden zitten. Hij was met zn millitaire vrienden onderweg en vonden het erg grappig dat wij Engels begonnen te praten want daar konden ze echt niets van maken.

In Ayyuthaya hebben we fietsen gehuurd en hebben we wat oude tempels gezien. Erg leuk zo fietsen, maar ook eng gezien we de verkeersregels nog niet echt onder de knie hebben en je ook nog links van de weg moet fietsen!

Even opslaan voordat mn internet tijd voorbij is.....

Even denken, wat toen? Ik vergeet nu een hoop dingen maarja dat krijg je na zon lange tijd. In Sukhotai zaten we in een knus hostel met een megalief meisje wat ons ontving, heel warme sfeer daar. S avonds gingen we nog even een drankje doen bij de bar op de hoek wat uiteindelijk ook nog erg gezellig werd, omdat een dronken oudere Australische man ons aansprak waardoor we met verschillende nationaliteiten nog even gezellig hebben gedaan. Volgende dag dingen geregeld voor Chiang Mai waardoor we eigenlijk niet hebben gezien van Sukothai.

We namen vanuit Sukothai de bus naar Chiang Mai en reden nog wel even een stukje door het historisch park, kunnen we toch zeggen dat we dat nog hebben gezien!
De bus richting Chiang Mai maakte even een tussenstop en de vorige bus die dat deed bleef dan ook echt een halfuur ofzo staan, dus wij dachten, Moooii, ff eten halen. We hielden wel de bus in de gaten, omdat we niet zeker wisten hoe lang ie bleef staan. Toen we naar ons platform keken was ineens onze bus foetsie... was ie al aangereden zonder ons! Gelukkig zaten achter ons 2 franse toeristen die we al gesproken hadden en de chauffeur erop wees dat wij nog niet terugwaren. Om de hoek stond dus gelukkig alsnog de bus te wachten, wat een geluk!

In Chiang Mai aangekomen moesten we even een Tuktuk regelen naar het hostel. We besloten er 1 te delen met het franse stel om kosten te besparen, maar uiteindelijk belandde met een stuk of 10 man in zo;n wagentje (geen gewone tuktuk, meer een autootje idee) waardoor het lekker proppen was. Wel erg grappig om in zon vol wagentje te zitten met zn allen. Uiteindelijk kwamen we ins ons dikke hostel uit wat er nog erg nieuw uit zag, met 9 verdiepingen. Niiiice. Wel een klein detail wat wat jammer was, was dat dit hostel midden in de red light district van Chiang Mai lag en wij op weg naar het centrum 's avonds eerst door een horde ladyboys aan de kant van de weg moesten en oude mannetjes met jonge Thaise meisjes. Maar goed, moet je ook maar meemaken wah!

Wordt vervolgd want de tijd is op! Het is iig supervet hier!

LIefsssss